Wygoda użytkowania korpusu D7100 stoi na dość wysokim poziomie. W stosunku do poprzednika notujemy minimalną poprawę, bowiem w nowym modelu rękojeść jest odrobinę lepiej wyprofilowana. Użytkownicy pragnący zamienić D7000 na D7100 raczej nie odczują znaczącej różnicy, w przeciwieństwie do posiadaczy starszych modeli, np. D80 czy D90. Niestety, ze względu na płytszy uchwyt, nowa lustrzanka Nikona nie oferuje takiego komfortu trzymania jak np. D200 czy D300. Dodatkowo, masywne gumy, które wyścielają „grip” w tych modelach, przewyższają okleinę użytą w D7100. Widać, że korpus ten adresowany jest do zaawansowanego, ale jednak amatora. W swojej ofercie producent przewidział oczywiście dodatkowy uchwyt do zdjęć pionowych, oznaczony symbolem MB-D15.

Użytkowanie Nikona D7100 nie sprawia praktycznie żadnych trudności. Posiadacze innych modeli tego systemu powinni bardzo szybko opanować obsługę tej lustrzanki. Dostęp do elementów sterujących i ich rozmieszczenie nie daje powodów do narzekań. Przycisków jest sporo (w tym kilka programowalnych), co ogranicza konieczność częstego zaglądania do menu. Drobne zastrzeżenia można mieć do pierścienia zmiany trybu wyzwalania migawki oraz kółka trybów pracy aparatu. Oba znajdują się blisko siebie i dla osób o dużych dłoniach operowanie nimi może okazać się nieco utrudnione. Co więcej, zmiana pozycji każdego z pokręteł wymaga wciśnięcia małego przycisku zwalniającego blokadę. W szczególności przesuwanie pierwszego kółka jest mało wygodne, bowiem pracuje ono z dość dużym oporem.

Obiektywy

Nikon D7100 jest kompatybilny ze wszystkimi obiektywami z bagnetem typu F. Użytkownik systemu Nikona ma dostęp do dużej gamy obiektywów, zarówno dla kieszeni amatora, jak i profesjonalisty. Oprócz obiektywów Nikkor można oczywiście stosować obiektywy firm niezależnych, takich jak np. Samyang, Sigma, Tamron, Tokina, Voigtlander czy Zeiss.

Szybkość

W tej kategorii nie mamy zastrzeżeń do D7100. Aparat jest gotowy do użycia natychmiast po przekręceniu włącznika na pozycję ON. Ponadto w innych aspektach związanych z szybkością działania nie można doszukać się jakichkolwiek wad. Przeglądanie zdjęć w powiększeniu, kasowanie i formatowanie karty, poruszanie się po menu – wszystko to odbywa się sprawnie i bez opóźnień. Jedynie ładowanie ostatniego poziomu miniaturek (72 zdjęcia) może zabrać kilka sekund.

Zdjęcia seryjne

W Nikonie D7100 znajdziemy dwa tryby zdjęć seryjnych: szybki (CH) oraz wolny (CL). Maksymalne szybkości fotografowania w trybie CH są następujące:

• 7 kl/s – zdjęcia JPEG i 12-bitowe RAW-y przy cropie 1.3x,
• 6 kl/s – zdjęcia JPEG i 12-bitowe RAW-y formatu DX oraz 14-bitowe RAW-y przy cropie 1.3x,
• 5 kl/s – 14-bitowe RAW-y formatu DX.

Test szybkości wykonaliśmy z kartą SanDisk SDHC 16GB Extreme Pro 633x class 10. Zdjęcia wykonywane były przy czułości ISO 1600 i migawce 1/1000 sekundy. Skompresowane bezstratnie pliki 14-bitowe RAW zajmowały 37.5 MB, 12-bitowe – 31.8 MB, natomiast pliki JPEG zapisane w najlepszej możliwej jakości – 19.4 MB. W przypadku cropa 1.3x, skompresowane bezstratnie 14-bitowe RAW-y zajmowały 24.3MB, a JPEG-i 12.8 MB.

Rezultaty dla serii trwającej 30 sekund są następujące:

• Tryb kadrowania DX:
  • JPEG fine – 111 zdjęć (3.7 kl/s),
  • RAW 14-bitowy – 59 zdjęć (1.97 kl/s),
  • RAW 12-bitowy – 70 zdjęć (2.33 kl/s),
• Tryb kadrowania 1.3x:
  • JPEG fine – 146 zdjęć (4.87 kl/s),
  • RAW 14-bitowy – 84 zdjęcia (2.8 kl/s).

Spójrzmy na dokładne wyniki dla trybu szybkiego (H), przy ustawionym formacie obrazu DX:

Zarówno dla plików JPEG, jak i RAW-ów aparat nie ma problemów z osiągnięciem maksymalnej prędkości. W przypadku plików JPEG, bufor zapycha się po 2 sekundach, jednak spadek prędkości fotografowania nie jest drastyczny, gdyż wynosi ona ok. 4 kl/s. Przerwa w okolicach 27 sekundy wynika z faktu, że aparat osiągnął maksymalną liczbę 100 zdjęć i konieczne było ponowne wciśnięcie spustu migawki.

Osiągi dla RAW-ów nie są specjalnie imponujące, choć należy przyjąć poprawkę ze względu na sporą objętość plików. Bufor pozwala na wykonanie sześciu (14-bitowych) lub siedmiu (12-bitowych) RAW-ów, po czym prędkość rejestracji znacząco spada.

Przejdźmy teraz do wyników otrzymanych w trybie szybkim dla zdjęć zapisywanych w przy cropie 1.3x.

W tym przypadku aparat również osiąga maksymalną prędkość fotografowania bez względu na rodzaj zapisywanego pliku. Rejestracja JPEG-ów w tempie 7 kl/s trwa 3 sekundy, po czym prędkość spada do ok. 5 kl/s. Z kolei zapisując 14-bitowe pliki RAW jesteśmy w stanie wykonać zaledwie jedno zdjęcie więcej zanim zapełni się bufor, niż dla trybu kadrowania DX. Oczywiście średnia prędkość fotografowania jest zauważalnie wyższa dla trybu cropa 1.3x niż DX.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki firmy Nikon nie mają wbudowanej stabilizacji obrazu w korpusie. Koniecznością jest korzystanie w tym celu ze stabilizowanych obiektywów, których oferta cały czas się poszerza. Warto przypomnieć, że największy konkurent Nikona, czyli Canon, także nie stosuje funkcji stabilizacji matrycy w swoich lustrzankach.

Czyszczenie matrycy

W Nikonie D7100 zastosowano system automatycznego czyszczenia matrycy, działający na zasadzie wibracji filtru optycznego znajdującego się przed sensorem. Funkcję tę można uruchomić w dowolnej chwili w menu lub ustawić, aby czyszczenie odbywało się przy każdym włączaniu i/lub wyłączaniu aparatu. Podczas testu aparatu automatyczne czyszczenie była aktywne w obu wspomnianych przypadkach. Automatyczny proces usuwania kurzu wystarczająco zabezpieczał przed zabrudzeniami bowiem na zdjęciach jasnej, gładkiej powierzchni przy dużej wartości przysłony nie dostrzegliśmy zabrudzeń.

Fotografowanie z interwałometrem

D7100 umożliwia wykonywanie zdjęć poklatkowych. Tryb ten nosi nazwę „Fotografowanie z interwałometrem” i znajduje się w menu fotografowania. Opcje, które tam znajdziemy obejmują między innymi ustawienie czasu rozpoczęcia fotografowania. Możemy je rozpocząć od razu, wybierając po prostu opcję teraz lub ustawić konkretną godzinę rozpoczęcia. Pozostałe opcje obejmują czas interwału, liczbę interwałów oraz liczbę zdjęć na interwał. Na wyświetlaczu widzimy również sumaryczną liczbę zdjęć, która jest automatycznie obliczana na podstawie wprowadzonych ustawień. Podczas fotografowania z interwałometrem ikona INTERVAL będzie migać na górnym panelu LCD. Na chwilę przed rozpoczęciem kolejnego interwału, wskaźnik czasu otwarcia migawki będzie pokazywał liczbę pozostałych interwałów, a wskaźnik przysłony liczbę zdjęć pozostałą w bieżącym interwale. Informacje te można również wyświetlić w dowolnym momencie, naciskając spust migawki do połowy.

Lampa błyskowa

W Nikonie D7100 znajduje się wbudowana lampa błyskowa o liczbie przewodniej 12 dla ISO 100. Zakres kompensacji błysku zawiera się między −3 a +1 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2, natomiast czas synchronizacja błysku wynosi 1/250 s. Dostępne są następujące tryby pracy lampy błyskowej:

• synchronizacja z pierwszą kurtyną,
• redukcja efektu czerwonych oczu,
• redukcja efektu czerwonych oczu + synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z tylną kurtyną + synchronizacja z długimi czasami.

• i-TTL,
• tryb manualny (od 1/128 mocy błysku do pełnego błysku),
• błysk stroboskopowy,
• tryb sterownika.

Oczywiście Nikon D7100 obsługuje bezprzewodowy system sterowania błyskiem nazywany CLS (Creative Lighting System). Lampę wbudowaną można wykorzystać wówczas jako sterownik i z poziomu aparatu można sterować zewnętrznymi lampami błyskowymi. Możliwe jest przyporządkowanie każdej lampy do jednej z dwóch grup (A i B) i przypisanie jej pracy na jednym z 4 kanałów. Kiedy mowa o CLS, trzeba wspomnieć o synchronizacji z krótkimi czasami ekspozycji (tryb Auto FP).

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

D7100, tryb M	D7100, tryb P
K-5 IIs, tryb M	K-5 IIs, tryb P

Lampa w Pentaksie charakteryzuje się wyższą liczbą przewodnią (13) niż ta w Nikonie (12), a mimo to zdjęcie z D7100 jest lepiej doświetlone zarówno w trybie M, jak i P.

Autofokus

Nikon D7100 został wyposażony w oparty na detekcji fazy 51-polowy autofokus Multi-CAM 3500DX (analogiczny jak w D4). Pracuje on w zakresie od −2 do +19 EV (przy 100 ISO), a wśród 51 punktów AF, 15 to punkty krzyżowe. Ustawianie ostrości może odbywać się standardowo w trzech trybach: pojedynczym (AF-S), ciągłym (AF-C) i ręcznym (M). Do tego dochodzi wybór następujących obszarów autofokusu:

• Wybór punktowego AF – jednego z 51 dostępnych.
• Obszar dynamicznego AF – w trybie AF-C po wybraniu punktu ostrości, z którego obiekt zacznie uciekać, aparat na podstawie sąsiednich punktów AF będzie śledził nasz obiekt. Liczba aktywnych punktów zdefiniowana jest przez następujące tryby:
  • 9-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania obiektów o przewidywalnym ruchu,
  • 21-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania obiektów o nieprzewidywalnym ruchu,
  • 51-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania szybko poruszających się obiektów.
  W trybie AF-S aparat będzie korzystał tylko z punktu, w którym ostrość została ustawiona.
• Śledzenie 3D – w trybie AF-C aparat śledzi obiekty, które opuściły wybrane pole AF i wybiera odpowiednio nowe pola AF. Ustawienie to jest przydatne do szybkiego komponowania zdjęcia nieregularnie poruszających się obiektów.
• Automatyczny wybór pola AF – aparat automatycznie wykrywa fotografowany obiekt i wybiera pola AF. Jeżeli aparat wykryje twarz, przydzieli priorytet fotografowanej osobie.

D7100 został wyposażony również w funkcję korygowania ustawiania ostrości w obiektywie. Jest to bardzo przydatne rozwiązanie pozwalające na zniwelowanie tzw. efektu backfokusu (BF) lub frontfokusu (FF), który może czasami pojawiać się w niektórych obiektywach. W menu znajduje się opcja, która pozwala na skorygowanie tej wady i zapamiętanie ustawień dla 20 obiektywów.

Z dodatkowych ustawień dotyczących autofokusu znajdziemy również opcje pozwalające określić priorytet ostrości lub wyzwalania migawki zarówno w trybie AF-S, jak i AF-C. Funkcja „Blokada śledzenia ostrości” natomiast, pozwala określić jak ma pracować AF w przypadku nagłych dużych zmian odległości do fotografowanego obiektu. Do dyspozycji mamy 5-stopniową skalę, która pozwala określić opóźnienie działania AF w przypadku nagłej zmiany odległości do obiektu znajdującego się w obrębie pola AF (zapobiega to na przykład nagłemu przeogniskowaniu, gdy fotografowany obiekt zostanie na krótko przesłonięty przez inny obiekt). Opcję ową można zupełnie wyłączyć, wówczas aparat ustawia ostrość natychmiast po zmianie odległości do fotografowanego obiektu.

Testowanie autofokusa w D7100 rozpoczęliśmy od sprawdzenia, czy we współpracy z obiektywem Nikkor AF-S 24–70 f/2.8G ED istnieje tendencja do ustawiania ostrości za lub przed właściwym punktem. Odpowiednie zdjęcia wykonaliśmy po ustawieniu ogniskowej na wartość 70 mm, a przysłony na f/2.8. Spójrzmy na poniższe zdjęcia testowe:

Światło 5500K

Światło 3000K

Przy odległości fotografowania ok. 1 metra, przy obu typach oświetlenia zauważyliśmy niewielki front-focus. Wprowadzenie korekty na wartość +5 pozwoliło zniwelować ten efekt. Zauważyliśmy jednak, że przy odległości fotografowania wynoszącej ok. 2 metry (a w takiej znajdowała się tablica testowa ISO 12233 podczas testu celności) mikroregulacja okazała się niepotrzebna.

Standardowo, w teście autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przesłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Na wykresie poniżej prezentujemy wyniki otrzymane na obiektywach Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawionym na ogniskową 70 mm) oraz AF 50 mm f/1.8D. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Skuteczność trafień jaką uzyskaliśmy z obiektywem AF-S do wybitnych nie należy. Trudno ją jednak nazwać bardzo słabą, bowiem ok. połowa wyników mieści się w przedziale odchyłek do 6%. Warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt, że średnie MTF-y pomierzone dla ostrzenia od minimalnej odległości ogniskowania są o ok. 8% wyższe niż dla ogniskowania od nieskończoności. Lepsze rezultaty osiągnęliśmy z „pięćdziesiątką” – 2/3 zdjęć nie przekracza odchyłki 3% od najlepszego zdjęcia w serii.

Zobaczmy jeszcze jak zastosowany w testowanej lustrzance moduł radzi sobie przy świetle żarowym.

Celność w świetle o temperaturze 3000K okazała się lepsza niż w 5500K. Żaden z pomiarów nie przekroczył odchyłki o wartości 14%, co można uznać za dobry wynik. Różnica średnich wartości MTF w przypadku ogniskowania od „zera” i nieskończoności wyniosła nieco ponad 5% (na korzyść ostrzenia od minimalnej wartości).

Pomiar światła

W Nikonie D7100 pomiar światła odbywa się przy pomocy czujnika RGB, złożonego z 2016 segmentów. Zakres pomiaru wynosi od 0 do 20 EV lub od 2 do 20 EV dla pomiaru punktowego (dla f/1.4, ISO 100). Kompensacja ekspozycji może być zmieniana w zakresie ±5 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. System pomiaru światła może pracować w trzech trybach:

• matrycowym – pomiar odbywa się w całym polu,
  • 3D Color Matrix II – dla obiektywów typu G i D,
  • Color Matrix II – dla obiektywów z procesorem,
  • Color Matrix – dla obiektywów bez procesora,
• centralnie ważonym – 75% wagi przypada na koło o średnicy 8 mm pośrodku kadru. Średnicę koła można zmienić na 6, 10 lub 23 mm albo ważenie może być oparte o średnią z całego kadru (w przypadku obiektywów bez procesora średnica koła wynosi 8 mm lub stosowana jest średnia z całego kadru),
• punktowym – światło mierzone jest wokół aktywnego punktu AF o średnicy 3.5 mm (2.5% kadru), w przypadku obiektywów bez procesora światło mierzone jest wokół centralnego punktu.

Podczas testowania aparatu z obiektywami Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG system pomiaru światła działał prawidłowo i nie zanotowaliśmy żadnych przypadków, w których zachowywałby się on dziwnie lub podawał błędne wskazania.