• L – 9504×6336 pix (60 M),
• M – 6240×4160 pix (26 M),
• S – 4752×3168 pix (15 M).

• L – 6240×4160 pix (26 M),
• M – 4752×3168 pix (15 M),
• S – 3120×2080 pix (6.5 M).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, świateł, cieni, wygaszania, nasycenia i wyostrzenia (siła, zakres ostrości, przejrzystość). W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Kreatywny wygląd”. Można za jej pomocą wybrać jeden z dziesięciu zdefiniowanych trybów obrazu (Standard, Portret, Neutralny itd.) W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w dość szerokim zakresie. Ponadto do wyboru jest 6 pozycji, pod które można przypisać wybrane ustawienie (spośród wymienionych przed chwilą), które można niezależnie modyfikować.

W przeciwieństwie do wielu starszych aparatów Sony Alpha, w A7CR nie znajdziemy funkcji efektów wizualnych, czyli filtrów cyfrowych.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona EOS-a R5 oraz Panasonika S1R. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na 0, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 5 oraz maksymalnie wyostrzone na +9.

Sony A7CR, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 5
wyostrzenie 9

Przy środkowym stopniu wyostrzania („5”) obraz wydaje się już nieco zbyt mocno uwydatniony, dlatego naszym zdaniem warto korzystać z ustawień z zakresu pomiędzy 0 a 5.

Format HEIF

Podobnie jak np. Sony A1, A7CR także wspiera format HEIF (High Efficiency Image Format). Po jego wybraniu zastępuje on JPEG-i, nadal można natomiast zapisywać RAW-y. Pliki z rozszerzeniem HIF mają 10-bitową głębię kolorów (a zatem lepsze przejścia tonalne niż dla JPEG-ów), a aparat pozwala rejestrować je w dwóch opcjach próbkowania: 4:2:0 lub 4:2:2. Oprócz tego możemy wybrać jakość: bardzo wysoką, wysoką, standard oraz mały rozmiar. W najwyższej jakości, objętość HIF-ów jest ok. dwukrotnie mniejsza niż JPEG-ów (X.FINE).

Dodatkowo, po wybraniu formatu HEIF, możemy jeszcze włączyć zdjęcia HLG, a więc takie o poszerzonej rozpiętości tonalnej. Należy jednak pamiętać, że da nam to wymierne korzyści wyłącznie wtedy, gdy korzystamy z kompatybilnego ekranu (monitora, telewizora) HDR.

Optymalizator D-Range

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A7CR funkcję D-Range Optimizer. Bazuje ona na modyfikacji krzywej tonalnej i oferuje 5 stopni intensywności oraz ustawienie automatyczne.

Zdjęcia przykładowe z zastosowaniem funkcji DRO można zobaczyć poniżej:

DRO OFF

DRO Auto

DRO 1

DRO 2

DRO 3

DRO 4

DRO 5

Podobnie jak topowy A1, także A7CR został pozbawiony stosowanej od dawna w Alphach funkcji zdjęć HDR. Ich rolę przejął format HLG.