Test aparatów podwodnych 2014 - część II
6. Jakość zdjęć i filmów na powierzchni
Jakość zdjęć na powierzchni
W celu oceny jakości zdjęć na powierzchni wykonujemy zdjęcie dwóch scen na różnych czułościach. Porównując odpowiednie ich wycinki w skali 1:1 jesteśmy w stanie na oko ocenić, jak radzą sobie poszczególne aparaty. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z faktu, że ocena „na oko” jest zawsze obarczona pewną dozą subiektywizmu. Dlatego też oglądając poniższe wycinki każdy może samodzielnie zweryfikować przyznane przez nas noty i dokonać ich korekty wedle własnych upodobań.Zaczynamy od scenki wykonanej na dworze w trybie „P” i przy czułościach ISO 100 (w przypadku Nikona o Olympusa było to ISO 125), 200, 400 oraz 800 i ogniskowej ustawionej na szerokim kącie. Do porównania wybraliśmy fragmenty z centrum i z brzegu kadru.
 |
| ISO 100/125 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 200 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 400 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 800 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ciężko jednoznacznie wskazać zwycięzcę pierwszej potyczki. Choć na najniższych czułościach zdecydowanie wyróżnia się Canon D30, to niestety od ISO 400 jakość jego zdjęć wyraźnie spada. Bardzo wysoki poziom trzyma Nikon AW120, lecz tylko w centrum kadru. Na brzegu jest zauważalnie gorzej – z powodu niedopracowanej optyki już na ISO 100 obraz jest mydlany i pozbawiony szczegółów. Mimo to te dwa modele wypadają zdecydowanie lepiej niż Fujifilm XP70 oraz Olympus TG-850. Ten pierwszy tylko na ISO 100 rejestruje obraz bogaty w szczegóły, bowiem wraz ze wzrostem czułości daje się zauważyć działanie silnych algorytmów odszumiających, które w znacznym stopniu degradują detale. Podobnie jest w przypadku TG-850, który tylko przy najniższej czułości może pochwalić się przyzwoitym obrazkiem.
Kolejne wycinki z tej samej sceny to przede wszystkim sprawdzian dla optyki aparatów. Pierwszy fragment pozwoli nam ocenić poziom aberracji chromatycznej oraz sposób radzenia sobie oprogramowania aparatu z automatycznym korygowaniem tej wady. Drugi wycinek to niemal skrajny róg kadru, gdzie uwidacznia się największy spadek rozdzielczości i winietowanie spowodowane niedoskonałościami toru optycznego.
 |
| ISO 100/125 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 200 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 400 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 800 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
W drugiej próbie zwycięzca może być tylko jeden. Mowa tu o Canonie D30, który trzyma najlepszy poziom przy wszystkich czułościach i to zarówno w centrum, jak i na brzegu kadru. Zastrzeżenia możemy mieć jedynie do słabo korygowanej aberracji chromatycznej. Drugie miejsce przypada modelowi Fujifilm. Jest on tu zauważalnie gorszy od Canona, jednak wycinki wyglądają lepiej niż te z Olympusa TG-850, gdzie mamy do czynienia z jeszcze większym odszumianiem i degradacją obrazu. Na szczęście obydwa modele bardzo dobrze radzą sobie z korygowaniem aberracji chromatycznej. Niechlubne, czwarte miejsce przypadło tym razem Nikonowi. Znów dał o sobie znać słaby tor optyczny, który całkowicie rozmazał obraz w rogu kadru. To, co widzimy na wycinkach z fragmentem traw, woła o pomstę do nieba.
Trzecia próba została przeprowadzona na wycinkach zdjęć scenki wykonanych w studio na czułościach ISO 400–6400, przy ogniskowej ustawionej na odpowiedniku ok. 100 mm. Pozwoli nam to ocenić stopień degradacji obrazu na wysokich czułościach oraz właściwości optyki na drugim skraju zakresu ogniskowych.
 |
| ISO 400 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 800 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 1600 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 3200 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ISO 6400 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Po zmianie ogniskowej problemy optyki Nikona znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Dzięki temu wycinki zarówno z centrum, jak i z brzegu kadru wyglądają bardzo dobrze. Na wszystkich czułościach z zakresu ISO 400–3200 obraz jest znakomitej jakości i nie widać tu dużej degradacji szczegółów spowodowanej odszumianiem. Jednak bardziej podobają nam się wycinki z Canona D30. Mimo mniejszej rozdzielczości matrycy, na zdjęciach z PowerShota możemy dostrzec więcej detali, co ewidentnie potwierdzają wycinki kodu kreskowego na ISO 1600. Również charakterystyka szumu na obrazkach z Canona wydaje się przyjemniejsza dla oka niż w przypadku Nikona. Jest on bardziej ziarnisty, a nie plackowaty, dzięki czemu nie niszczy detali w dużym stopniu. Wyraźnie od konkurentów odstają produkty Fujifilm oraz Olympus. Zdjęcia wykonane tymi aparatami pod względem zaszumienia i odwzorowania detali odstają o około 2 EV od produktów Canon i Nikona. Oznacza to, że za pomocą D30 i AW120 możemy wykonać zdjęcie podobnej jakości przy 4-krotnie większej czułości. Porównując jakość obrazu XP70 i TG-850 na wyższych czułościach wypada wskazać na delikatne zwycięstwo produktu firmy Fujifilm.
Jakość filmów na powierzchni
Poniżej prezentujemy przykładowe filmy zarejestrowane testowanymi aparatami. W pierwszym przypadku rejestrowaliśmy scenę przy świetle dziennym. Podczas nagrywania aparaty przesuwaliśmy w kierunku słońca aby sprawdzić, jak poradzą sobie w scenach o dużej rozpiętości tonalnej. Najlepiej poradził sobie tutaj Canon D30. Scena jest właściwie naświetlona, dzięki czemu zarówno w ciemnych, jak i w jasnych partiach widać najwięcej szczegółów. Nieco gorzej wypadły kompakty Nikona i Olympusa, bowiem na filmach zarejestrowanych tymi aparatami w ciemnych partiach obrazu widać wyraźnie mniej detali. Najgorzej wypada Fujifilm XP70, który słabo dobrał parametry ekspozycji, przez co obraz jest ciemny i w zacienionych fragmentach sceny niewiele już widać.
W drugiej przykładowej scenie możemy dość dobrze ocenić odwzorowanie detali na filmach. Zarówno rozbryzgująca się woda, jak i ceglasta struktura na murach cukrowni stwarzają ku temu idealne warunki. W tym wypadku zwycięstwo należy cię COOLPIX-owi, który może poszczycić się bogatym w detale obrazem najlepszej jakości. Zauważalnie gorzej wypada Canon D30. Film nakręcony tym modelem nie wygląda co prawda źle, jednak wyraźnie odstaje od poziomu, który zaprezentował Nikon. Najsłabiej radzą sobie kompakty Fujifilm i Olympusa. Obraz na filmach jest mydlany i pozbawiony szczegółów. Dodatkowo w przypadku XP70 widać, że aparat lubi zgubić ostrość podczas zmiany ogniskowej, natomiast TG-850 znów ma problemy z systemem stabilizacji obrazu, który wprowadza nieprzyjemne falowanie.
Trzecia próba miała na celu sprawdzenie, jak aparaty poradzą sobie w słabych warunkach oświetleniowych, przy świetle żarowym. W tym teście ponownie zwycięża Nikon AW120, który daje obraz najbardziej bogaty w szczegóły i prawidłowo naświetlony. Na filmie widać dość spore szumy, jednak ich charakter sprawia, iż nie degradują one zbytnio detali. Drugie miejsce przypada Canonowi. W jego przypadku obraz nie wygląda źle, jednak film jest nieco za ciemny i nie ma na nim już tylu szczegółów. Kolejne miejsce przypadło Olympusowi, który znów nie ustrzegł się problemów ze stabilizacją i dodatkowo daje dość mocno zaszumiony i pozbawiony detali obraz. Stawkę zamyka kompakt Fujifilm, bowiem silne działanie algorytmów odszumiających spowodowało, że zarejestrowany film jest mydlany i pozbawiony wielu szczegółów.
| Canon PowerShot D30 |
 |
| Canon PowerShot D30 |
 |
| Canon PowerShot D30 |
 |
| Fujifilm FinePix XP70 |
 |
| Fujifilm FinePix XP70 |
 |
| Fujifilm FinePix XP70 |
 |
| Nikon COOLPIX AW120 |
 |
| Nikon COOLPIX AW120 |
 |
| Nikon COOLPIX AW120 |
 |
| Olympus Stylus TG-850 |
 |
| Olympus Stylus TG-850 |
 |
| Olympus Stylus TG-850 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.