Tyle człowiek miał frajdy przez całe życie ucząc się mozolnie, co mu świeci nad głową w nocy i jak się nazywa, a tu ciach! Całą frajdę się ucina i jeszcze trzeba za to zapłacić.

tak, podobno teraz będą aresztowania osób patrzących przez stare lornetki nie mające AR i każdy przyłapany na tym procederze będzie musiał kupić dwie lornetki Envision, jedną żeby odebrać mu frajdę a drugą za karę.

Ciekawe czy/kiedy powstanie odpowiednik dla ptasiarzy. Patrzysz na ptaszka i cyk wyświetla się gatunek. Aplikacja na smartfon rozpoznająca ptaki po wyglądzie już istnieje, więc zaimplementowanie tego w smart-lornetce, powinno być możliwe.

@_pk z tymi ptaszkami to ja bym uważał, wręcz bym części nie chciał widzieć ;-)

ja często korzystam z apki rozpoznającej głosy ptaków, żeby wiedzieć co mi tak ładnie świergoli... kilka razy przy pomocy apki sprawdzę a potem już sam rozpoznaje, więc z taką lornetką... myślę że byłoby podobnie. W nowym terenie się sprawdzi jako wsparcie/ przyspieszenie nauki.. a potem i tak będziesz samemu rozpoznawał.

@_pk - przecież już jest Swarovski z taką funkcją

Tylko Swarek AX działa słabo. Myli śmieszkę z sową śnieżną :-P

A ten Unistellar ma ponoć optykę od Nikona. Na pewno nie kupię, ale chętnie popatrzę przez to cudo.

Idiokracji ciąg dalszy.

Dlaczego? A czym się to różni od "mozolnego" uczenia się położenia gwiazd na niebie, poszczególnych szczytów ze zdjęć w albumach, czy gatunków ptaków na drzewie z atlasów, kluczy, etc.?

Tym ,czym się różni posiadanie wiedzy w głowie, od znajomosci lokalizacji biblioteki.

Czyli trochę tak jak malowanie od robienia zdjęć.

Narzędzia do rozpoznawania mają jedną zasadniczą zaletę: pozwalają przyspieszyć naukę. Nie każdy ma się od kogo uczyć w terenie (najlepsza opcja moim zdaniem) i taki Birdnet daje możliwości dużo szybszego naprowadzenia na właściwą odpowiedź już w terenie. Z czasem będzie potrzebny coraz mniej, bo w taki sposób najlepiej przyswaja się wiedzę.

Piszę to jako osoba, która się przed tym broni. Wiem, że nauka 'manualna' z atlasem jest dużo mniej efektywna, ale moja dusza romantyka buntuje się przed takimi ułatwieniami.

Oj, stare dzieje... Dziadek zabierał mnie do lasu, dawał koszyk i zbieraliśmy grzyby osobno, idąc z dala od siebie (tak na odległość "hop, hop!"). Po powrocie każdego grzyba musiałem nazwać. Oczywiście chodziło o to, który uzbiera więcej, a dziadek nawet olszówki uważał za jadalne...