Test wakacyjnych kompaktów 2012
6. Sony Cyber-shot DSC-HX20V - test aparatu
Sony Cyber-shot DSC-HX20V wszedł na rynek równolegle z dwoma bardzo podobnymi do siebie modelami: HX30V i HX10V. Ten pierwszy jest bliźniakiem testowanego aparatu, dodatkowo wyposażonym w moduł Wi-Fi, drugi natomiast ma podobne parametry, ale różni się obiektywem (zakres ogniskowych 24–384 mm).
Matryca opisywanego kompaktu Sony charakteryzuje się największą liczbą pikseli spośród testowanych aparatów, posiada ich aż 18 milionów. Sensorem światłoczułym jest przetwornik CMOS Exmor R rozmiaru 1/2.3". Model ten wyróżnia także najszerszy zakres czułości, który wynosi od 100 do 12 800 ISO. Przy dwóch ostatnich wartościach, aparat wykonuje kilka ekspozycji, po czym składa gotową fotografię. Takie działanie ma na celu minimalizację szumu widocznego na zdjęciach. Nad obróbką obrazu czuwa procesor BIONZ, a tym jak sobie z nią radzi przekonamy się w kolejnym rozdziale zawierającym zdjęcia porównawcze. Przedział ogniskowych stabilizowanego obiektywu to 25–500 mm (odpowiedniki formatu 35 mm), a jego jasność – od f/3.2 do f/5.8. Najdłuższy czas naświetlania (dostępny w trybie manualnym) wynosi 30 s, co jest najlepszym wynikiem w teście. Odwrotnie jest z tym najszybszym – 1/1600 s – tu z kolei Sony wypada najsłabiej. Lampa błyskowa jest chowana w korpusie, można ją wysunąć wybierając odpowiednią opcję w menu (zawsze włączona) lub zdać się na automatykę aparatu. Jej moc powinna wystarczyć na doświetlenie obszaru od 40 cm do 7.1 m (szeroki kąt) oraz od 1.7 m do 3.9 m (tele) przy automatycznym doborze czułości ISO.
Tryb filmowy oferuje nagrywanie w rozdzielczości Full HD (1920×1080 pix) z kodekiem AVCHD i prędkością 50 kl/s. Wynik ten praktycznie deklasuje konkurencję. By dopełnić informacji wymieniamy wszystkie formaty klipów obsługiwanych przez HX20V:
- format AVCHD:
- 1920×1080 (Full HD 50p), 28 Mb/s, 50 kl/s,
- 1920×1080 (Full HD 50i), 24 lub 17 Mb/s, 50 kl/s,
- 1440×1080 (HD 50i), 9 Mb/s, 50 kl/s.
- format MP4:
- 1440×1080 (HD) 12 Mb/s, 25 kl/s,
- 1280×720 (HD), 6 Mb/s, 25 kl/s,
- 640×480 (VGA), 3 Mb/s, 25 kl/s.
Według danych producenta akumulator o pojemności 960 mAh powinien umożliwić zrobienie 320 zdjęć. Podczas testu udawało się nam wykonać nieco ponad 80% podanej liczby.
Sony wspiera standardowo karty SD (jak i SDHC oraz SDXC), jak również Memory Stick (Duo, PRO Duo, PRO Duo HS, PRO-HG Duo Micro, Micro mark 2).
Budowa i jakość wykonania
HX20V trzyma się w rękach bardzo dobrze. Zawdzięcza to obecności gumowego uchwytu na przedniej ściance, a także wyprofilowanemu podparciu dla kciuka, leżącemu obok wyświetlacza. Poza tym konstrukcja aparatu jest bardzo zwarta i sprawia świetne wrażenie. Obudowa nie zawiera elementów metalowych, co nie odbija się negatywnie na solidności aparatu. Zastrzeżenia mamy do przycisków uruchomienia trybu przeglądania zdjęć, szybkiego dostępu do nagrywania filmu oraz programowalnego Custom. Zostały nieco zbyt głęboko wpuszczone w korpus, co w połączeniu z ich niewielkimi wymiarami i małym skokiem powoduje konieczność precyzyjnego operowania nimi. Osoby o dużych palcach mogą mieć z tym problem. Poza tym, kółko trybów pracy stawia nieco mniejszy opór, gdy kręcimy nim w lewo niż w prawo.
W prawym górnym rogu tylnej ścianki znajduje się guzik uruchamiający nagrywanie klipów filmowych. Pod nim, nieco z lewej umieszczono przycisk poglądu zdjęć. Poniżej zlokalizowano obrotowe kółko sterujące, pełniące jednocześnie funkcję guzików kierunkowych. Funkcje im podporządkowane są następujące:
- przycisk „w górę” – DISP – zmiana sposobu wyświetlania obrazu zarówno w trybie podglądu, jak i wykonywania zdjęć,
- przycisk „w dół” – „Kreatywność fotografowania” – regulacja z podglądem 4 parametrów (dostępne tylko w trybach „Inteligentna automatyka” oraz „Lepsza automatyka”):
- jasność (ciemny–jasny, 13 stopni),
- kolor (ciepły–zimny, 7 stopni),
- jaskrawość (jaskrawe–delikatne, 7 stopni),
- efekt wizualny (wyłącz, Zabawkowy aparat, Kolor pop, High key: Miękki, Kolor częściowy – czerwony, niebieski zielony lub żółty),
- przycisk „w lewo” – tryb pracy migawki: zdjęcia seryjne, bracketing ekspozycji (również z samowyzwalaczem), samowyzwalacz: 2-, 10-sekundowy lub wyzwalany jedną lub dwoma twarzami, a nawet tryb wykonania 10 zdjęć seryjnych po 10 s od wciśnięcia spustu migawki,
- przycisk „w prawo” – tryb pracy lampy błyskowej (auto / zawsze włączona / synchronizacja z długimi czasami naświetlania / wyłączona).
Pośrodku kółka umiejscowiono przycisk zatwierdzający wybór danej opcji, który nie został oznaczony żadnym symbolem. W pobliżu dolnej krawędzi korpusu znajdują się guziki wejścia do menu oraz uruchomienia przewodnika po aparacie (lub usuwania wykonanych zdjęć).
Szczyt korpusu mieści włącznik aparatu, spust migawki wraz z okalającą go dźwignią zoomu oraz kółko trybów pracy. Po lewej stronie znajduje się także chowana w korpus lampa błyskowa. Zdecydowano się również na zainstalowanie tutaj programowalnego przycisku CUSTOM, któremu możemy przyporządkować jedną z pięciu funkcji:
- kompensację ekspozycji,
- czułość ISO,
- balans bieli,
- tryb pomiaru światła (wielopunktowy, centralny, punktowy),
- zdjęcie z uśmiechem (wyzwalanie migawki przy pomocy uśmiechu).
Na prawej ściance obudowy zlokalizowano gniazdo HDMI, schowane pod niewielką plastikową zaślepką. Złącze USB, inaczej niż u konkurentów, umiejscowiono na spodzie korpusu zaraz obok metalowego gwintu statywu.
Również na spodzie znajdziemy komorę baterii oraz gniazdo kart pamięci, zamykane pod plastikową klapką.
Menu
Menu ustawień fotografowania wymaga przewijania listy zawierającej aż 25 pozycji – takie rozwiązanie na pewno nie ułatwi nawigacji początkującym fotoamatorom. Zdecydowanie przydałby się dodatkowy podział na zakładki.
Funkcje zgromadzone w tym menu obejmują m.in.: rozdzielczość rejestrowanych zdjęć i filmów, balans bieli, czułość ISO, kompensację ekspozycji, tryb pomiaru światła, regulację kontrastu, nasycenia i ostrości itd. Znalazły się tu także dwie opcje modułu GPS (rejestracja trasy i informacja o położeniu), przewodnik po aparacie oraz wejście do menu konfiguracji aparatu.
Funkcje znajdujące się w menu konfiguracji podzielono na 4 zakładki:
- Ustawienia fotografowania (m.in. wybór kodeka filmowania, aktywacja linii kadrowania, redukcja szumu wiatru),
- Główne ustawienia (jasność wyświetlacza, język komunikatów, kolor interfejsu, oszczędzanie energii, a także tryb samolotowy i aktywacja odbiornika GPS),
- Narzędzia karty pamięci (kopiowanie plików, formatowanie, operacje na katalogach),
- Ustawienia zegara (definiowanie daty oraz czasu i jego strefy).
W trybie przeglądania zdjęć, wciśnięcie przycisku menu spowoduje wywołanie listy zawierającej opcje edycji i przeglądania fotografii, są to m.in. zmniejszanie, kadrowanie, obracanie, nadawanie efektów wizualnych, drukowanie bezpośrednio z aparatu (DPOF), pokaz slajdów.
Podobnie jak Olympus, Sony także został wyposażony we wbudowany przewodnik po aparacie. W HX20V jest on jednak znacznie obszerniejszy. Funkcje aparatu są lepiej i szerzej opisane, co więcej, język instrukcji jest bardziej przystępny. Omówiono m.in. wszystkie tryby pracy HX20V, proces wykonywania zdjęć 3D i rozległych panoram oraz objaśniono ikony widoczne na wyświetlaczu.
Wyświetlacz LCD
3-calowy wyświetlacz XtraFine TruBlack o rozdzielczości 921 600 punktów i 5-stopniowej regulacji podświetlenia jest naszym zdaniem najlepszy spośród monitorów zainstalowanych w porównywanych kompaktach. Obraz na nim wyświetlany jest niezwykle wyrazisty, ostry i kontrastowy, a powłoka przeciwodblaskowa świetnie się sprawdza w ostrym słońcu. Podczas obserwacji LCD pod ostrymi kątami widzimy jedynie lekkie przyciemnienie obrazu, poza tym widoczność oceniamy na piątkę z plusem. Wszystkie wyświetlane czcionki i piktogramy są wygładzone. Mamy jedynie zastrzeżenia do zbyt mocno nasyconego koloru czerwonego, który wręcz razi swoją nienaturalnością.
Wykonując zdjęcia mamy do wyboru 4 warianty wyświetlanego obrazu:
- Informacje włączone (widoczne dane to m.in. tryb pracy aparatu, wskaźnik baterii, rozdzielczość zdjęcia, ISO, balans bieli, licznik zdjęć, tryb pracy lampy błyskowej),
- Szczegółowe informacje (to samo co powyżej, uzupełnione o histogram),
- Informacje wyłączone (ramka AF oraz tryb pracy lampy błyskowej),
- Poziom – na ekranie widzimy cyfrową poziomicę oraz tryb pracy lampy błyskowej.
Osobno (w menu konfiguracji aparatu) aktywujemy linie kadrowania zgodne z regułą trójpodziału.
Tryb przeglądania fotografii oferuje takie same wersje prezentacji, jak w trybie rejestracji, pomniejszone jednak o cyfrową poziomicę. Za to „Szczegółowe informacje” zostały wzbogacone o czas ekspozycji i użytą wartość przysłony. Widok miniatur obejmuje indeks 4×4 oraz 5×5 zdjęć, a także rozmieszczenie ich na planie kalendarza. Ciekawostką jest, że powiększanie zdjęć odbywa się płynnie, a nie skokowo jak u konkurentów.
Użytkowanie
Wyboru trybu pracy aparatu dokonujemy przez odpowiednie ustawienie kółka trybów tematycznych, znajdującego się na górnym panelu. Zawiera ono następujące pozycje:
- Inteligentna automatyka – typ sceny jest wykrywany automatycznie,
- Lepsza automatyka – podobnie jak wyżej, dodatkowo często wykonywanych jest kilka naświetleń, z których składany jest obraz wynikowy,
- P – tryb automatycznej ekspozycji z możliwością zmiany: ISO, balansu bieli, trybu pomiaru światła itd.,
- M – manualny tryb ekspozycji, dający możliwość samodzielnego określenia czasu naświetlania i wartości przysłony,
- MR – tryb wywołania ustawień z pamięci,
- Rozległa panorama – wykonywanie panoram w 3 wariantach: Standardowy (4912×1080 pikseli), Szeroki (7152×1080 pikseli), Wysoka rozdzielczość (10480×4096 pikseli),
- Film – rejestracja filmów z ustawieniem rozdzielczości i kilku typów sceny (np. Miękkie ujęcie, Wysokie ISO),
- 3D – wykonywanie zdjęć 3D trzech typów: Zdjęcie 3D, Rozległa panorama 3D, Rozległy multi-angle 3D,
- SCN – wybór spośród 15 trybów tematycznych, np. Gładka skóra, Miękkie ujęcie, Korekcja drgań, Pejzaż, Zwierzę domowe, Nocny widok,
- Rozogniskowane tło – tryb dający efekt płytkiej głębi ostrości (3 warianty efektu: mocny, średni, słaby).
Podobnie jak w przypadku konkurentów, obsługa aparatu Sony w zasadzie nie przysparza problemów. Nieco kłopotliwe może być, wspomniane wcześniej, przewijanie długiej listy menu funkcyjnego. Naszym zdaniem dodatkowe podzielenie go na zakładki byłoby mile widziane.
Ani szybkość, ani skuteczność działania automatycznego systemu ustawiania ostrości nie wyróżnia się spośród testowanych modeli. A szkoda, ponieważ biorąc pod uwagę cenę zakupu modelu HX20V, oczekiwaliśmy od niego nieco więcej. Zmiana ogniskowej trwa nawet nieco dłużej niż u któregokolwiek z konkurentów. Plusem natomiast jest płynne „zoomowanie” podczas nagrywania filmów, którego dźwięk rejestruje się tylko w niewielkim stopniu.
Korzystanie z manualnego trybu ekspozycji w Sony wygląda nieco inaczej niż w Canonie (przypomnijmy, że pozostałe modele nie mają takiej funkcji). Drabinkę naświetlenia dostępną w SX240 HS zastąpiono histogramem. Które z rozwiązań jest bardziej przyjazne dla użytkownika pozostaje indywidualną kwestią. Nam natomiast nie podobało się to, że wartość przysłony zmieniana jest skokowo, np. z f/3.2 na f/8 bez punktów pośrednich. Jednak z praktycznego punktu widzenia, kontrola głębi ostrości w aparatach kompaktowych jest dość ograniczona, toteż nie stanowi to aż tak wielkiej wady.
Warto także przyjrzeć się trybowi MR – pozwala on na zapamiętywanie szeregu ustawień fotografowania w 3 schematach konfiguracji. Opcji, które mogą być zapisane w pamięci jest naprawdę dużo, a należą do nich m.in.: tryb fotografowania (również tryby tematyczne), czułość ISO, kompensacja ekspozycji, tryb lampy błyskowej, rozdzielczość zdjęć i filmów, zdjęcia seryjne, ustawienia obrazu (efekty wizualne, kontrast, ostrość, nasycenie), linie kadrowania, funkcja programowalnego przycisku, dodawanie daty do zdjęć itd. Dzięki tej funkcji, Sony daje użytkownikowi możliwość zorganizowania i wybrania sobie odpowiednich funkcji wedle własnych upodobań.
HX20V może się pochwalić całkiem niezłym powiększeniem w trybie makro. Ustępuje co prawda Pentaksowi VS20, ale także umożliwia zbliżenie się do fotografowanego obiektu na odległość ok. 1 cm.
Sony posiada dwa tryby zapisywania zdjęć seryjnych: 2 lub 10 kl/s. Przyjmując za kryterium prędkość oraz możliwą do zarejestrowania liczbę klatek w pełnej rozdzielczości HX20V uzyskuje najlepszy wynik w teście ex aequo z Canonem SX240 HS. Należy jednak zauważyć, że matryca w Canonie posiada 12 milionów pikseli, podczas gdy w Sony – aż 18, toteż objętość plików zapisywanych przez HX20V jest większa.
Funkcję wykrywania twarzy znajdziemy obecnie już w każdym niemal modelu. Tu producent najwyraźniej postanowił maksymalnie ułatwić użytkownikowi aparatu wykonywanie zdjęć ludziom. Oprócz tradycyjnej detekcji fotografowanych osób, udostępniono także wyzwalanie migawki uśmiechem (w 3 wariantach: delikatnym, normalnym i szerokim) a także wykrywanie zamkniętych oczu u osób na zdjęciach. Każdy z tych dodatków działa skutecznie, choć należy przyznać, że rozpoznawanie twarzy mogłoby się odbywać nieco szybciej.
W HX20V zainstalowano czujnik położenia, więc zdjęcia na ekranie wyświetlają się zawsze w prawidłowej orientacji. Jednakże zaobserwowaliśmy drobny błąd oprogramowania wewnętrznego aparatu. Otóż trzymając aparat w pionie i oglądając zdjęcia wykonane w poziomie nie widzimy histogramu – prostokąt, w którym powinien się on znajdować jest pusty. W odwrotnej sytuacji (zdjęcia pionowe przeglądane w poziomie) wygląda to tak samo. Wszelkie pozostałe parametry obracane są prawidłowo wraz z fotografią. Liczymy zatem na uaktualnienie firmware’u w tym modelu.
Wybrane tryby tematyczne
Efekty wizualne
Pierwsza pozycja w menu aparatu oferuje kilka filtrów efektowych, których przykłady prezentujemy poniżej.
Normalne zdjęcie | |
|
|
Malowidło HDR | |
|
|
Czarno-biały o bogatej gradacji | |
|
|
Miniatura | |
|
|
Zabawkowy aparat | |
|
|
Kolor pop | |
|
|
Kolor częściowy (zielony) | |
|
|
High key: Miękki | |
|
|
Akwarela | |
|
|
Ilustracja | |
|
GPS
HX20V podobnie jak S9300 został wyposażony w odbiornik GPS. Ustalenie pozycji zajmuje mu jednak mniej czasu, średnio 1–2 min. Po wykonaniu zdjęcia z aktywnym modułem w EXIF-ie dostępne są informacje na temat lokalizacji.
Skuteczność jest podobna jak w przypadku Nikona. Pierwsze zdjęcia, zaraz po złapaniu „fixa” nie są tak dokładnie zorientowane na mapie jak te, wykonane po kilkudziesięciu sekundach. Nr 3 na mapie oznacza pozycję ostatniej fotografii i pokrywa się ona z miejscem, skąd zrobiono zdjęcie.
Geotagowanie zdjęć może być cennym dodatkiem dla osób wykonujących zdjęcia podczas wyjazdów. Dodatkowo mamy możliwość nagrania śladu przebytej trasy (log standardu NMEA, możliwy do odczytania np. w programie Google Earth), a także podejrzenia współrzędnych miejsca, w którym się aktualnie znajdujemy, wraz z orientacyjnym układem satelit, z których odbieramy sygnał GPS.
Rozległa panorama
Wykonywanie zdjęć panoramicznych aparatem Sony jest równie proste, jak w Nikonie. Trzymając wciśnięty spust migawki obracamy się w prawo razem z aparatem, dbając o równe tempo i stabilną pozycję. W przypadku statycznych scen, zdjęcia są praktycznie zawsze złożone poprawnie. Ostatni tryb – „Wysoka rozdzielczość” – jest naszym zdaniem szczególnie użyteczny ze względu na wysoką jakość fotografii.
Panorama szeroka |
|
Panorama standardowa |
|
Panorama w wysokiej rozdzielczości |
|
Zdjęcia 3D
Sony jest trzecim, obok Olympusa i Nikona, testowanym modelem umożliwiającym wykonywanie zdjęć 3D. Jak już wspomnieliśmy, fotografowanie w trójwymiarze jest możliwe w 3 wariantach: Zdjęcie 3D, Rozległa panorama 3D, Rozległy multi-angle 3D. W pierwszej opcji procedura fotografowania wygląda nieco inaczej niż u konkurentów. Nie ma potrzeby przesuwania aparatu po zrobieniu pierwszego zdjęcia – wszystko odbywa się automatycznie za jednym wciśnięciem przycisku migawki. Wykonywane są dwie ekspozycje, które HX20V zapisuje jako plik MPO. Dwa pozostałe warianty wymagają takiego samego postępowania, jak w przypadku fotografii panoramicznych.
Zdjęcia wykonane w trybie „Rozległy multi-angle 3D” można oglądać na wyświetlaczu LCD – po wciśnięciu guzika OK ustawiamy aparat monitorem do góry i przechylamy nim w lewo i prawo obserwując symulację efektu 3D.
Zdjęcie 3D |
|
Rozległa panorama 3D |
|
Rozległy multi-angle 3D |
|
Efekt trójwymiarowości na poglądowych animacjach GIF nie jest tak dobrze widoczny, jak u konkurentów. Aby w pełni przekonać się o skuteczności funkcji 3D, należałoby podłączyć aparat do telewizora 3D.
Rozogniskowane tło
Kolejnym wartym uwagi trybem tematycznym jest opcja wykonywania zdjęć z symulacją płytkiej głębi ostrości. Po jej wybraniu, na wyświetlaczu widzimy sugerowaną odległość w jakiej powinniśmy ustawić aparat od fotografowanego obiektu. Wartość ta zmienia się w zależności od użytej ogniskowej i wynosi od 30 cm na szerokim kącie (25 mm) do 30 m w pozycji „tele” (500 mm). W razie niepowodzenia w uzyskaniu tego efektu, zostaniemy o tym poinformowani komunikatem: „rozogniskowanie niemożliwe”.
Bez efektu | |
|
|
Efekt rozogniskowania: Niski | |
|
|
Efekt rozogniskowania: Średni | |
|
|
Efekt rozogniskowania: Wysoki | |
|
Naszym zdaniem omawiana funkcja sprawuje się dobrze, choć niekiedy efekt rozmycia jest niedokładny na granicy ostrości.
Podsumowanie
W aparacie „wakacyjnym” ważna jest nie tylko jakość zdjęć, ale także (lub przede wszystkim) jego uniwersalność – przydatny zestaw ogniskowych, dobra jakość nagrywanych filmów, obecność dodatkowych trybów tematycznych i prostota obsługi. Poza niewielkimi ulepszeniami menu, które naszym zdaniem warto wprowadzić, Sony spełnia wszystkie te kryteria w stopniu co najmniej zadowalającym. Wyposażenie aparatu w odbiornik GPS, możliwość łatwego wykonywania panoram 2D i 3D podnosi wartość użytkową tego modelu. Do wad z pewnością zaliczymy poziom odblasków generowanych przez obiektyw oraz wysoką cenę.
Zalety:
- szeroki i użyteczny zakres ogniskowych obiektywu,
- bardzo dobra jakość zdjęć, również na wyższych czułościach,
- tryb M i MR,
- solidna obudowa z wygodnym uchwytem,
- świetny wyświetlacz,
- bardzo wysoka jakość filmów (Full HD 50p),
- zdjęcia i panoramy 2D oraz 3D,
- odbiornik GPS,
- długa praca na baterii,
- programowalny przycisk,
- obszerny przewodnik wbudowany w aparat.
Wady:
- mocno widoczne odblaski,
- mało użyteczna maksymalna czułość ISO 12 800,
- nieco zbyt obszerne menu funkcyjne,
- zbyt intensywne odwzorowanie koloru czerwonego na LCD,
- wysoka cena.
Zdjęcia przykładowe